کد مطلب:94635 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:122

خطبه 218-دعائی از آن حضرت












[صفحه 553]

آفریدگارا، نادانم و صلاح كار خویش ندانم. پس تو مرا به عفو و احسان خویش بنواز، و راهی راه نیك فرما مهربانا، تو تنها دوست دوستداران خود هستی دوستی كه او را همتائی نیست. قادرا، تنها توئی كه سامان ساز كار آنانی كه به تو روی می آورند و از تو یاری میجویند. به اسرار نهان آنها بینائی و بر اندیشه ها و گمانشان آگاهی، و به معیار و مقیاس درك و عقلشان، دانائی. از این رو رازشان نزد تو نمایان، و دلهاشان از عقوبت تو نگران است. اگر وحشت تنهائی، وجودشان را در بر گیرد، با یاد تو می آمیزند و اگر اندوه بسیار بینند، تنها به تو پناه میجویند. زیرا میدانند كه زمام امور، تنها بدست توست و فرمان و مشیت از جانب توست. بار الها، اگر ندانم از تو چه خواهم و در خواسته های خویش سرگردان مانم، تو مرا به صلاح كارم هدایت فرما و دلم را به آنچه نیك و پسندیده است رهنمون ساز. چون آگاهم كه چنین هدایتی از تو عجیب، و این حاجت روائی ها، از تو غریب نیست رحمانا، پیش از آنكه بخواهی مرا بعدالت تنبیه كنی و آگاه سازی، محتاج عفو و بخشش تو هستم تا به لطف خویش مرا تكریم نمائی و بنوازی


صفحه 553.